2 Lang leve de aankoopmakelaar!

Zonder aankoopmakelaar was dit wel heel ingewikkeld geworden. Wat een feestje om met een Nederlands makelaar deze zoektocht te beginnen. Dat bespaart je veel narigheid. Hoewel Elles (@Prima Buyers Agency Services) wel eerst begon met het toetsen van ons realiteitsgehalte…”dus je wilt een paleis, op de beste locatie en dit is je budget?” Au. En terecht natuurlijk. Maar ook: zich wel hard inzetten om je op weg te helpen in het inschatten van waarde van huizen, haalbaarheid en pareltjes vinden, want ze zijn er soms nog wel. Elles zette ons steeds gericht ‘aan het huiswerk’ en regelde daarvoor de contacten, de benodigde afspraken en gaf je de informatie die je nodig had. Een NIE nummer, een Spaanse bankrekening openen. Afspraken met makelaars, routebeschrijvingen, vertalen via de telefoon als ze er zelf niet bij kon zijn…top geregeld allemaal.

Ik trok er een maand voor uit (november 2022). Laptop mee, overdag werken en dan steeds op het einde van de middag een huisbezichtiging proberen te regelen. Van Alicante tot Benalmadena: elke weekend schoof ik weer een paar honderd kilometer op en zo ervaarde ik Spanje op een hele bijzondere manier. Idealista was mijn nieuwe Funda-verslaving. Een nomad was ik. Kan ik dit alleen? Durf ik dit? Is dit wel verstandig? Wie doet zoiets nou? Kortom…nogal uit de comforzone …en wat kon ik eigenlijk makkelijk al mijn eigen bezwaren opzij schuiven. Dit kan ik dus, natuurlijk. Wat een feestje is dit zelfs en zo leuk hoe iedereen meeleefde en nieuwsgierig was naar al die gekke huizen die ik bezocht. En mijn Haagse collega’s dan, die mij telefonisch tips moesten geven over hoe ik een open haard met olijfbomen hout moet aansteken (het was koud) voordat we de online vergadering hielden.

Elles maakte steeds de afspraken voor mij, ik stuurde haar steeds een Idealista lijstje. Engelengeduld heeft zij! En wat hebben we samen gelachen om die Spaanse makelaars, die doodleuk melden dat ze een week in Benidorm zijn om te feesten en dus geen zin hebben om een bezichtiging te plannen. “Komt u volgende maand maar terug” of rustig een uur van te voren doodleuk afbellen als je al een flink stuk onderweg was naar het te bezichtigen huis omdat hun werkdag er wel op zit. En vooral: gewoon Spaans blijven doorratelen ondanks de vraagtekens in mijn ogen als ik ze weer eens niet begreep. Echt op z’n Spaans dus! Kunnen we er vast aan wennen, zei Elles. Ok.